|
|||
Stef Paglia nodigde 50 luisteraars uit op zijn facebook om tickets aan te schaffen voor zijn eerste streaming concert “Live From My Livingroom” op zondag 8 november 2020, 7:30pm CET. Meer dan mooi initiatief in deze hevige maar stille coronatijden. Via de link geraak je op Stage in, een al even sterk initiatief van een Amerikaanse corp. en online showbrenger. Met een minimumbedrag van 5 dollar voor deelname en dan even afwachten... of het allemaal zou lukken deze eerste maal, maar dankzij de technische hulp, van zijn vriendin Iris Teunissen, voor beeld en geluid lukte dat prima. Precies 19h30, zoals afgesproken, leidt Stef ons van op zijn sofa met “Watch Out”, tevens openingsnummer van zijn schitterend debuutalbum “Never Forget” vers uit 2019, een pareltje dat niet mag ontbreken op je CD rek. Aanvankelijk, vermeldt Stef even, zou ook Sven Bloemen, drummer van het Stef Paglia Trio hier deelnemen, maar de huidige corona lockdown belette dit. Hij brengt alles akoestisch en een nieuwe versie van “Blue Eyes”, een song over een mooi meisje, dat het eerste album niet haalde. Stef vertelt ons over de inspiratie en songteksten die uit de pen van Iris vloeiden, maar poogde nu een song met eigen noten op eigen tekst, wil en moet nog wel wat sleutelen aan “Lost Myself”, in een minder poppy versie dan zijn eerste verklapt hij nog. Stef, bluesman in hart en nieren, niet alleen grootgebracht in het Bluesbones ensemble, ook Muddy, Robert, SRV,... liggen hem allemaal nauw op zijn snaren. Als bewijs een eigen bewerkte cover met een hoog feelgood gehalte in “Hoochie Coochie Man”. Eentje opgedragen aan miss Kaz, de Noord-Ierse Kaz Hawkins, blues soul en jazz queen die hij meermaals begeleidt. Ook hier weer begenadigd de sixstring van Neil leent voor “Old Man” een pareltje voor elke leeftijd, waar je niet genoeg van krijgt. Wie Chris Whitley niet kent, moet zich dringend bijschaven. Songwriter en vader van Trixie, de stroppendrager die meer gekend is in de States dan bij ons, tenzij je in het Gentse woont. “Ball-Peen Hammer”, een niet zo eenvoudig nummer als protestlied met een Engelse kogelhamer en beestig knap gitaarwerk in een Bonamassa versie. De twintig minuten worden ons rijkelijk met extraatjes beloond, zijn dan ook niet ontevreden dat hij deze gewoon verdubbelt, het is al 19h10, wie heeft toch die verdomde tijd uitgevonden. Alle snaren gestemd voor de lekkere Slidin ' cover van mister Johnson, we zien even Robert over Stefs' schouder meekijken en knikt instemmend met ons mee. Cu & hear you next time Stef ! Guy Cuypers
|
|||
|